Wandelen

Gister (woensdag 19 Maart) ben ik in m’n eentje eens lekker gaan wandelen, dit was overigens niet de eerste keer maar wel de meest interessante!

Haaks op de grote (verharde) weg richting Kpando lopen erg veel “heksen paadjes”, je weet wel, van die paadjes die er alleen zijn omdat voldoende mensen diezelfde route bewandeld hebben, maar je voelt je nog wel lekker één met de natuur. Dit soort paadjes brengen je over het algemeen naar verschillende plantages.. denk aan plantain, yam, mango, banaan, etc.. iets wat al boeiend is op zichzelf.. maar sommige plantages zijn zodanig ver weg of niet eens echt aanwezig, dat je een heuse tocht door de jungle maakt! Super chill!

Het 1e paadje van gister bracht mij uiteindelijk bij een omgevallen palmboom, maar dan niet zo eentje die je nu in gedachten hebt, het is meer een uit de kluiten gewassen peervormige ananas. En deze ananas was bewerkt met een machete, maar de reden daarvoor was me niet helemaal duidelijk. Enthousiast voor het onbekende trok ik verder en al gauw zag ik een toch wel oude Ghanese man staan. Toen hij mij ook zag begon hij uitbundig willekeurige geluiden te produceren en dit werd alleen maar erger toen ik op hem af liep.. ik had al vrij snel door dat de man doof was en bij het schudden van de hand kwam ik erachter hoe een echter arbeidershand voelt (deze was serieus ruwer dan leer, echt! een eeltlaag waar je U tegen zegt). Nadat de man naar mijn oordeel god bedankte voor mijn aanwezigheid, gaf hij aan dat ik hem moest volgen. Ondertussen had zijn uitbundigheid een aanstekelijke werking op mij en opgetogen dat ik was liep ik hem dan ook enthousiast achterna. Vervolgens kwamen we nog meer omgevallen palmbomen tegen en in de verte hoorde ik een stem. Thomas kwam de hoek om met een blaaspijp en een overdreven grote toorts (gemaakt van de bladeren van deze palmboom). Na introducties en een korte kennismaking heb ik deze man op een vriendelijk wijze aan te tand gevoelt over zijn beroep. Hij maakt samen met zijn twee broeders palmwijn en dit was aan het gebit van de drie mannen te zien een beroep dat zij al langer beoefenden. Ik heb het niet geproefd maar dat komt omdat het eerst nog gefilterd moest worden, maar al uitbeeldend gaf de uitbundige knaap aan dat deze speciale wijn wel degelijk het gewenste effect geeft. Na een uitgebreide demonstraties bij zo’n 8 bomen had ik complete plaatje wel in beeld en heb ik de mannen vriendelijk gedag gezegd.

En verder naar een nieuw wild avontuur, haha. Wild was het niet echt, ik ben uiteindelijk terug gelopen naar de hoofdweg en ben toen een nieuw paadje ingeslagen, de goede keuze: het duurde zo’n 45 min voordat ik een vorm van (menselijk) leven zag. Ben was samen met zijn vrouw en dochtertje (van nog geen jaar, achterop de rug bij zijn vrouw) de hele dag op hun Yam-plantage flink bezig geweest. Na een korte woordenwisseling en het uitte van wederzijdse verbazing heb ik rechtsomkeer gemaakt en ben ik uiteindelijk na een uurtje of 2,5 misschien wel 3 weer veilig in Golokuati aangekomen.

Super vette ervaringen om zo in contact te komen met de bevolking en zowel Thomas als Ben wisten dat ik hier was voor “The Waterproject” zoals ons werk hier genoemd wordt. daarnaast blijft de natuur een genot voor het oog!

Het is dan ook geen verrassing dat ik vandaag weer heb genoten van een 1,5 uur durende wandeling. Haha jep, opnieuw iets mee gemaakt, ben volgens mij bijna een liter vocht verloren in het laatste kwartiertje van mijn tocht en dat zonder een zo genoemde pitstop. Op de terugweg kwam ik namelijk John, Bless en hun twee vrienden tegen (sorry we horen hier zoveel namen, die vaak voor ons nog iet of wat vreemd zijn ook, hehe). Ze waren flink in de weer met het voortduwen van een oversized bolderkar die tot de nok vol zat met zand/klei. John was denk ik een jaar of 18, 20.. en zijn compagnons waren vast niet ouder dan 13. Toen ik aan kwam lopen riepen zij dan ook gelijk: ”Javu, do you help?” en ik ben uiteraard de beroerste niet.. de inspanningen die toen verricht zijn stonden naar mijn gevoel gelijk aan het voorttrekken van een vrachtauto, maar we hebben dit al lachend en pratend voor elkaar gekregen. Ik kwam in ieder geval wel op het jusite moment want ze stonden volgens mij aardig vast toen ik aan kwam lopen..

Wandelen is hier voor mij in ieder geval een goede bezigheid hiero, zo heb ik af en toe lekker een momentje voor mezelf. :)


Waarschijnlijk komt er spoedig weer een verslag aangezien Dirk, Lukas en ik morgen mee gaan met de butchers uit Hohoe. We gaan het vee uitkiezen dat geslacht gaat worden of iets dergelijks.. Daarover dus binnekort meer! Ben in ieder geval erg benieuwd!

Later!